Przejdź do głównej zawartości

Nie poznać...

"Eliasz już przyszedł, a nie poznali go..." (Mt 17,12)


Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi te słowa myśląc o Janie Chrzcicielu, który zapowiadał Jego przyjście - a ludzie ani myśleli go słuchać i mu wierzyć... A potem mówi, że tak samo postąpią z Nim - też Go słuchać nie będą, też nie będą Mu wierzyć, i też zabiją... Nie poznają w Nim Boga....

A ja myślę sobie dziś o tych chwilach, w których udaje mi się w drobnych momentach, gestach, wydarzeniach codziennego dnia, w różnych osobach..., rozpoznać Boga - mówiącego, działającego, albo po prostu obecnego... Myślę też o dniach, kiedy wcale tego nie potrafię - i nie dostrzegam, a czasem i nie chcę dostrzec, że On jest w mojej codzienności, w tym co zwyczajne i proste..., a czekam na nie wiadomo jakie "fajerwerki"... A przecież i Eliaszowi wspominanemu dzisiaj Bóg dał się poznać, nie w wichrze i nawałnicy, i nie w ogniu, ale w lekkim powiewie....

Jego obecność i działanie próbowałam dzisiaj dostrzegać w takich właśnie drobiazgach:
  • w kryształowej, pięknej szadzi, która świat o poranku ustroiła... (a którą oglądałam podczas jazdy na zakupy do Większego Miasta)
  • gdy piłam dobrą kawę, w jeszcze lepszym towarzystwie... 
  • kiedy wśród planowanych do kupienia drobiazgów znalazłam drobiazg nieplanowany, a w dodatku w ulubionym kolorze :-)
  • no, i kiedy pełno świetlistych aniołów widziałam ;-)
 Dziękuję Mu dziś za to - za Jego lekkie powiewy, w którym daje mi się rozpoznać!

Etykiety

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Boże Ciało...

Zapach piwonii niezmiennie kojarzy mi się z procesją Bożego Ciała... Wsłuchuję się dziś w słowa pięknej homilii Jałmużnika Papieskiego, wygłoszonej wprawdzie jakiś czas temu, ale jak ulał pasującej do dzisiejszego święta. Warto poczytać i przemedytować: Szedłem za Tobą, Panie Jezu, w Hostii utajonym… I tak idąc za Tobą ulicami naszego miasta myślałem o tym, jak Ty nie mieścisz się w kościele. Jak bardzo pragniesz z niego wychodzić, żeby brać udział w naszym codziennym życiu. W moim życiu. Pan idzie z nieba… Zagrody nasze widzieć przychodzi, i jak się Jego dzieciom powodzi. Największy Skarb, jaki mamy w Kościele, to Najświętszy Sakrament. To Twoja Obecność pod postaciami chleba i wina. Prostszych znaków nie da się już wymyślić. Garść mąki, kropla wody, słowa kapłana – świętego lub nie, i stajesz się obecny wtedy, kiedy my chcemy! Kiedy my Cię przywołujemy na ołtarz. Co za pokora i posłuszeństwo?! Możemy się Tobą karmić, adorować lub… nie zwracać na Ciebie uwagi nawet p...
8 komentarzy
Czytaj więcej

Jak dziecko...

Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego (Mk 10,15) Mała Miriam i Jej mama Anna... Przyjąć "jak dziecko" ... Czyli jak? No tak jak tylko małe dziecko potrafi: ufnie, prosto, bez tysiąca wątpliwości, kombinowania... Całym sobą... Z zapałem i radością...Z umiejętnością zachwytu najbardziej oczywistymi dla poważnych "dorosłych" sprawami... Bez rutyny i zniechęcenia... Stać się jak dziecko - to przepustka do bram królestwa Bożego :-) Niełatwo ją zdobyć, ale warto się starać! *** Cieszyłam się - może choć trochę jak dziecko, i podziwiałam dzieła Stwórcy, podczas dzisiejszego spaceru, w odwiedziny do przyjaciół. Bo jak tu się nie cieszyć, kiedy po drodze można takie cuda oglądać:
9 komentarzy
Czytaj więcej

Listopadowe świętowanie....

"...życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy, * i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, * znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie." (prefacja z Mszy za zmarłych) Te słowa to dla mnie swoiste motto przeżywania listopadowych świąt.... Zawsze, ilekroć słyszę je odmawiane w czasie Mszy za zmarłych, wzruszają mnie... Dlaczego? Dlatego, że za każdym razem uświadamiają mi na nowo, gdzie i po co idę... I podsycają tęsknotę, by TAM dotrzeć i żyć na wieki! Bo życie zmienia się, ale się NIE KOŃCZY Modlę się dziś za tych, których życie już się zmieniło, a którzy jeszcze przygotowują się do wejścia TAM... I modlę się do tych, którzy, jak wierzę, już TAM na mnie czekają. Moi prywatni święci. .. (pisałam o nich rok temu). I śpiewam jedną z piękniejszych pieśni, w przepięknej aranżacji i wykonaniu:
6 komentarzy
Czytaj więcej