Przejdź do głównej zawartości

Chrystus Sługa...

 To mówi Pan: „Oto mój Sługa, którego podtrzymuję,
Wybrany mój, w którym mam upodobanie.
Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął;
On przyniesie narodom Prawo. (Iz 42,1)

Gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody.A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”. (Mt 3, 16-17)

foto: JK - autor pozwolił używać :-)
Dziś kończy się okres Bożego Narodzenia... Święto Chrztu Pańskiego... To był moment, kiedy Jezus przyszedł - już jako dorosły mężczyzna, z Nazaretu nad Jordan, aby przyjąć od Jana chrzest, i rozpocząć publicznie realizować plan, jaki Ojciec dał Mu do wykonania.

Jednym z piękniejszych i bardziej wymownych (jeżeli nie naj-...) przedstawień tego wydarzenia jest (według mnie) to uwiecznione na powyższym zdjęciu (kto z Was wie, gdzie jest zrobione?). To jest chwila, kiedy Jezus wychodzi z wody, a nad Nim otwiera się niebo, słychać Ojca oraz widać Ducha św. w postaci gołębicy. Ciekawie jest przedstawiona obecność Ojca - to te duże dłonie obejmujące z góry Jezusa. A Jezus swoje złożone ręce wkłada w ręce Ojca. To jest gest poddaństwa, wyrażenia posłuszeństwa, zgody na wolę władcy... W takiej postawie - Sługi, Jezus staje dziś przed Ojcem. W pełni zgadza się podjąć misję, dla której przyszedł na świat. Zgadza się, wiedząc dobrze, jaka to będzie misja i w jaki sposób ją zrealizuje... A mimo to mówi: tak, zgadzam się, chcę wypełniać Twoją wolę.

Za każdym razem, gdy "na żywo" mogę scenę ze zdjęcia kontemplować, wpatruję się w Niego, w Chrystusa Sługę, i proszę Go bym jak On potrafiła mówić Bogu "tak"... By słowa, które są jednych z moich życiowych drogowskazów: "Oto idę. Chcę wypełniać Twoją wolę." (por. Ps 40,8-9), nie były tylko pustym sloganem, ale by były żywe i skuteczne w moim życiu!

Etykiety

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Boże Ciało...

Zapach piwonii niezmiennie kojarzy mi się z procesją Bożego Ciała... Wsłuchuję się dziś w słowa pięknej homilii Jałmużnika Papieskiego, wygłoszonej wprawdzie jakiś czas temu, ale jak ulał pasującej do dzisiejszego święta. Warto poczytać i przemedytować: Szedłem za Tobą, Panie Jezu, w Hostii utajonym… I tak idąc za Tobą ulicami naszego miasta myślałem o tym, jak Ty nie mieścisz się w kościele. Jak bardzo pragniesz z niego wychodzić, żeby brać udział w naszym codziennym życiu. W moim życiu. Pan idzie z nieba… Zagrody nasze widzieć przychodzi, i jak się Jego dzieciom powodzi. Największy Skarb, jaki mamy w Kościele, to Najświętszy Sakrament. To Twoja Obecność pod postaciami chleba i wina. Prostszych znaków nie da się już wymyślić. Garść mąki, kropla wody, słowa kapłana – świętego lub nie, i stajesz się obecny wtedy, kiedy my chcemy! Kiedy my Cię przywołujemy na ołtarz. Co za pokora i posłuszeństwo?! Możemy się Tobą karmić, adorować lub… nie zwracać na Ciebie uwagi nawet p...
8 komentarzy
Czytaj więcej

Jak dziecko...

Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego (Mk 10,15) Mała Miriam i Jej mama Anna... Przyjąć "jak dziecko" ... Czyli jak? No tak jak tylko małe dziecko potrafi: ufnie, prosto, bez tysiąca wątpliwości, kombinowania... Całym sobą... Z zapałem i radością...Z umiejętnością zachwytu najbardziej oczywistymi dla poważnych "dorosłych" sprawami... Bez rutyny i zniechęcenia... Stać się jak dziecko - to przepustka do bram królestwa Bożego :-) Niełatwo ją zdobyć, ale warto się starać! *** Cieszyłam się - może choć trochę jak dziecko, i podziwiałam dzieła Stwórcy, podczas dzisiejszego spaceru, w odwiedziny do przyjaciół. Bo jak tu się nie cieszyć, kiedy po drodze można takie cuda oglądać:
9 komentarzy
Czytaj więcej

Listopadowe świętowanie....

"...życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy, * i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, * znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie." (prefacja z Mszy za zmarłych) Te słowa to dla mnie swoiste motto przeżywania listopadowych świąt.... Zawsze, ilekroć słyszę je odmawiane w czasie Mszy za zmarłych, wzruszają mnie... Dlaczego? Dlatego, że za każdym razem uświadamiają mi na nowo, gdzie i po co idę... I podsycają tęsknotę, by TAM dotrzeć i żyć na wieki! Bo życie zmienia się, ale się NIE KOŃCZY Modlę się dziś za tych, których życie już się zmieniło, a którzy jeszcze przygotowują się do wejścia TAM... I modlę się do tych, którzy, jak wierzę, już TAM na mnie czekają. Moi prywatni święci. .. (pisałam o nich rok temu). I śpiewam jedną z piękniejszych pieśni, w przepięknej aranżacji i wykonaniu:
6 komentarzy
Czytaj więcej